به نقل از «اکوفارس»

آیا مغز قادر به ترمیم خود است؟

تاریخ انتشار: ۲۲ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۱۰۵۴۴

به گزارش آی او، آیا مغز ما قادر به بازسازی است؟ آیا می‌توانیم از این پتانسیل بازسازی در طول پیری یا در شرایط عصبی استفاده کنیم؟ این سؤالات، جنجال‌های شدیدی را در حوزه علوم اعصاب برای سال‌ها ایجاد کرده است. محققان مؤسسه علوم اعصاب هلند در مطالعه‌ای نشان داده که چرا نتایج متناقضی درباره پرسش به این سوال وجود دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آنها یک نقشه راه برای چگونگی حل این مسائل پیشنهاد کردند.

مفهوم بهره‌برداری از پتانسیل بازسازی مغز انسان در پیری یا بیماری‌های عصبی، جایگزین جذابی برای استراتژی‌های مرسوم برای تقویت یا بازیابی عملکرد مغز به‌ویژه با توجه به‌عدم وجود استراتژی‌های درمانی مؤثر فعلی در اختلالات عصبی مانند بیماری آلزایمر، است.

یک بحث جنجالی

این سوال که آیا مغز انسان توانایی بازسازی را دارد یا خیر، برای سال‌ها در مرکز بحث‌های علمی شدید بوده است و مطالعات اخیر نتایج متناقضی را به همراه داشته است. یک مطالعه جدید از محققان هلندی، به طور انتقادی مجموعه داده‌های منتشر شده قبلی را مورد بحث و تجزیه و تحلیل قرار می‌دهد. چگونه ممکن است که ما هنوز پاسخ روشنی برای این امر پیدا نکرده باشیم؟

مطالعات قبلی که در آن سلول‌های تقسیم‌کننده در مغز انسان پس از مرگ علامتگذاری شدند، نشان دادند که سلول‌های جدید واقعاً می‌توانند در سراسر بزرگسالی در هیپوکامپ مغز ما ایجاد شوند. هیپوکامپ نیز ساختاری است که نقش مهمی در یادگیری و حافظه دارد و همچنین به شدت در بیماری آلزایمر تحت تأثیر قرار می‌گیرد. با این حال، مطالعات دیگر با این نتایج تناقض دارند و نمی‌توانند تولید سلول‌های مغزی جدید در این ناحیه را تشخیص دهند. هم عوامل مخدوش کننده مفهومی و هم روش شناختی احتمالاً به این مشاهدات به ظاهر متضاد کمک کرده‌اند. از این رو، روشن کردن نحوه بازسازی در مغز انسان همانند یک چالش باقی مانده است.

فناوری‌های جدید و پیشرفته

پیشرفت‌های اخیر در فناوری‌های رونویسی تک سلولی، بینش‌های ارزشمندی را در مورد انواع سلول‌های مختلف موجود در مغز انسان از اهداکنندگان متوفی مبتلا به بیماری‌های مغزی مختلف ارائه کرده است. تا به امروز، فناوری‌های رونویسی تک سلولی برای توصیف جمعیت‌های سلولی نادر در مغز انسان استفاده شده است. علاوه بر شناسایی انواع سلول‌های خاص، توالی‌یابی آر.ان.ای تک هسته‌ای همچنین می‌تواند پروفایل‌های بیان ژنی خاص را برای کشف کامل پیچیدگی سلول‌های هیپوکامپ کشف کند.

ظهور فناوری‌های رونویسی تک سلولی در ابتدا به عنوان نوش‌دارویی برای حل اختلافات در این زمینه تلقی می‌شد. با این حال، مطالعات اخیر توالی‌یابی آر.ان.ای تک سلولی در هیپوکامپ انسان نتایج متناقضی را به همراه داشت. دو مطالعه در واقع سلول‌های بنیادی عصبی را شناسایی کردند، در حالی که مطالعه سوم نتوانست هیچ جمعیت عصبی را شناسایی کند. آیا در نهایت می‌توانیم بر چالش‌های مفهومی و فنی غلبه کنیم و این دیدگاه‌ها و یافته‌های به ظاهر متضاد را با هم تطبیق دهیم؟

مسائل فنی

در این مطالعه، محققان به طور انتقادی مجموعه داده‌های رونویسی تک سلولی منتشر شده قبلی را مورد بحث و تجزیه و تحلیل قرار دادند. آن‌ها هشدار دادند که طراحی، تجزیه و تحلیل و تفسیر این مطالعات در هیپوکامپ انسان بالغ را می‌توان با مسائل خاصی که خواستار تنظیمات مفهومی، روش شناختی و محاسباتی هستند، مخدوش کرد. با تجزیه و تحلیل مجدد مجموعه داده‌های منتشر شده قبلی، یک سری چالش‌های خاص بررسی شد که نیاز به توجه و بررسی خاصی دارد.

منبع: اکوفارس

کلیدواژه: بانک مرکزی افزایش قیمت شاخص بورس طلای جهانی قیمت روز خودرو تجزیه و تحلیل مغز انسان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۱۰۵۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یافته‌های پژوهشگران برای افزایش ظرفیت دیالیز برای بیماران

فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی می‌دهد. یافته‌های پژوهشگران برای نخستین بار نشان داد می‌توان از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده می‌تواند امکان استفاده درمانی از این سلول‌ها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.

به گزارش ایسنا، کارآزمایی بالینی از سوی امین احمدی، سودابه اعلاتاب، رضا مقدسعلی، ایرج نجفی، سروش شکرچیان از پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه ماستریخ هلند به بررسی تأثیر سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی خود فرد، بر عملکردی صفاق و التهاب آن در افراد تحت دیالیز پرداختند.

در همین ارتباط باید گفت؛ بیماری مزمن کلیه (Chronic kidney disease) یک نارسایی آرام، پیش رونده و غیرقابل برگشت در کلیه است که حدود هفتصد میلیون نفر در جهان به آن مبتلا هستند.

پیشرفت این بیماری می‌تواند تا تخریب کامل کلیه و نیازمند شدن فرد مبتلا به پیوند کلیه یا دیالیز روزانه ادامه پیدا کند. اگر دیالیز دیگر قادر به تصفیه مایعات و محلول‌ها به میزان مورد نیاز برای بیمار نباشد، شرایطی با عنوان ناکارآمدی اولترا فیلتراسیون اتفاق می‌افتد که منجر به بی‌فایده شدن دیالیز برای بیماران می‌گردد.

 فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی می‌دهد. این شرایط برای حدود ۲۰ درصد از بیماران با سابقه دیالیز طولانی اتفاق می‌افتد. با پیشرفت پزشکی بازساختی (پزشکی ترمیمی) در چند دهه اخیر تلاش‌هایی برای سلول درمانی فیبروز صفاقی صورت گرفته است.

نتیجه این پژوهش که در نشریه بین المللی Archives of Iranian Medicine منتشر شده است، نشان داد، استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی باعث بهبود جزئی در اولترافیلتراسیون و کاهش اندک التهاب در بیماران می‌گردد.

یافته‌های این پژوهش برای نخستین بار نشان داد می‌توان از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده می‌تواند امکان استفاده درمانی از این سلول‌ها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.

انتهای پیام